Tekst ten powstał z okazji uczczenia 3-lecia portalu atarionline.pl. Cała rozmowa została spreparowana przez Sikora, a Kaz w pocie czoła odpowiadał na pytania, które zostały mu zadane:
Paweł Sikorski: Kaz, czy możesz nam powiedzieć parę słów o sobie?
Krzysztof Ziembik: Właściwie to nie lubię o sobie opowiadać, bo zawsze wychodziłem z założenia, że o człowieku najlepiej przemawia to, co robi on w życiu. Wolałbym więc, żeby za mnie, jako o Atarowcu, opowiadał serwis atarionline.pl, który staram się prowadzić. Tu ujawniam od czasu do czasu historyczne wydarzenia, których byłem świadkiem; pasje, które mną rządziły w starych czasach; drobne dziełka, które miałem okazję stworzyć. A ponieważ mam w planach napisać jeszcze kilka nowinek o sentymentalnych podróżach w moją przeszłość, takich jak ostatnio z nowinką o systemie AFTER czy o mojej współpracy z wrocławskim magazynem STEfan, ograniczę się tylko do wyjaśnień, jak zostałem Atarowcem.
W końcówce 1986 roku wpadł mi w ręce sierpniowy numer "Komputera", w którym tematem przewodnim były produkty Atari. Zawarte tam świetne i pełne pasji artykuły Stefana Szczypki po prostu mnie urzekły! Przepadłem dla Atari na zawsze... a moim marzeniem stało się posiadanie Atari 130XE. Poprzednio moim największym konikiem była fantastyka naukowa, ale od tamtego momentu wiedziałem, że mam drugie hobby, które szybko pod względem konsumowanego czasu stało się pierwszorzędne. Śmiało mogę powiedzieć, że Stefan Szczypka był moim duchowym mentorem. Nikt nie potrafił pisać artykułów tak jak on - artykuły techniczne pisane z żarem, to coś, co jest naprawdę rzadkie i wyjątkowe. Ale dzięki niemu jestem w tym miejscu, gdzie jestem i prowadzę atarionline.pl.
PS: Czy zdajesz sobie sprawę, że to już przeszło 3 lata, jak istnieje serwis atarionline.pl?
KZ: Normalnie nie liczę upływu czasu, bo mam za dużo innych, ciekawszych zajęć, więc dobrze, że przypomniałeś :) Pozwolisz jednak, że zmodyfikuję nieco tę rocznicę i wywiad ukaże się w trzy lata, trzy miesiące i trzy dni od inauguracji, która miała miejsce 20 kwietnia 2004 roku (20.04.2004 - a pisałem, że to będzie szczęśliwa data).
PS: Skąd pomysł na taki portal? Wszak atarowskich stron trochę już wtedy było?
KZ: To nigdy nie miał być portal i chyba nadal nie jest. Nie mam na tyle czasu, by nadać stronie poważniejsze ramy, a współpracowników też mam zabieganych :(. Zacząłem prowadzić serwis tak późno, bo w 2004 roku, ze względu na chroniczny brak czasu osób, które miały mi pomóc serwis uruchomić. Pamiętam, że z pomysłem strony chodziłem dużo, dużo wcześniej, tak gdzieś od 2000 roku, ale nie potrafiłem sam tego zorganizować od strony technicznej i stało się tak, jak się stało. Stron atarowskich z katalogiem gier, wbrew pozorom, nie było wtedy dużo. Jeden Homesoft (Niemcy) i Holmes (USA) oraz baza danych Vjetnam (Czechy). Z tym, że braki w grach mieli ogromne, no i wszystkie te strony były zagraniczne. Chciałem więc podzielić się swoimi zasobami i o tym pisałem na rozpoczęcie serwisu oraz w FAQ.
PS: Skoro już wiemy, jak zaczęła się historia strony, to opowiedz nam także o początkach Twojej historii z Atari?
KZ: Na moje wymarzone Atari musiałem długo czekać, bo finansowo jako dzieciak stałem skromnie. W tym czasie trochę miałem do czynienia z Timexem 2048 w domu kultury, raz czy dwa grałem w Commodore C64 u kolegi, no i Atari 65XE u mojego przyjaciela Zygi, który dostał komputer około roku (?) wcześniej niż ja. Dopiero w 1990 roku rodzice kupili mi najpierw magnetofon XCA12, bo akurat w Pewex-ie zabrakło Atarynek, a jakiś tydzień później stałem się dumnym posiadaczem Atari 65XE. Niestety, dwa lata później do głowy wpadł mi głupi pomysł, że Atari 800XE jest lepsze, bo ma wyprowadzoną dodatkową szynę i sprzedałem swoje Atari, a kupiłem właśnie 800XE, praktycznie w tej samej cenie. Potem zacząłem się finansowo zbliżać do możliwości zakupu ST, o którym wcześniej mogłem sobie tylko pomarzyć (pomarzyć dzięki panu Szczypce i jego artykułowi we wspomnianym sierpniowym numerze "Komputera"). I ostatecznie kupiłem od kolegi 520STM z osobną stacją SF314. Właśnie w zeszłym tygodniu wynegocjowałem jego odkupienie od obecnego właściciela za 150 złotych :) Potem ten sprzęt sprzedałem, dołożyłem trochę grosiwa i kupiłem Atari 1040STE od firmy Atar System. Dzięki bliskiej współpracy z ludźmi z tej firmy, wkrótce wzbogaciłem się o przełącznik TOS-ów i 4 MB pamięci, a dodatkowo "upgradowałem" sobie komputer do wersji 4160STE (dość rzadki model, produkowany na rynek brytyjski) i dokupiłem twardy dysk bez obudowy (obudowę od Megafile 30 zdobyłem znacznie później). Do dziś mam swoje 4160STE i od czasu do czasu uruchamiam, ale hałas twardziela jest nieznośny, więc długo nie wytrzymuję :) Oprócz tego kilka lat temu zacząłem zbierać stare komputery, więc obecnie posiadam prawie wszystkie modele Atari i sporo akcesoriów. Inne marki też kolekcjonowałem, ale tylko dlatego, że byłem ciekaw, jak wypada porównanie tych maszynek z Atari. Obecnie mam całą masę tego sprzętu i jak czas pozwoli, wystawię na Allegro.
PS: Pamiętam, że wspominałeś kiedyś, że jestem jednym z dwóch (drugi to chyba XI) legalnych posiadaczy programu AFTER i interfejsu do niego. A jaka jest historia tego dzieła?
KZ: O tym pisałem już tutaj, więc dodam tylko, że wielkich sukcesów w sprzedaży nie mieliśmy, zresztą nigdy to nie był nasz cel. Po prostu sam proces sprzedawania mnie i Zygi nie interesował. Chcieliśmy zrobić interfejs do przenoszenia danych na miarę naszych kieszeni i udało się - podzespoły kosztowały może z 5 złotych. Mieliśmy przy tym sporo uciechy, głównie z pisania oprogramowania i bardzo mile wspominam tamten okres. A, że akurat Ty i XI oglądaliście wszystko, co Atar System (wtedy formalnie już CET czyli Consumer Electronics Trade) miał na sprzedaż na Ornecie, to staliście się posiadaczami tego unikalnego urządzenia. Mam jeszcze gdzieś w szafie kilka kabelków, jeśli dobrze pamiętam, to "wyprodukowaliśmy" ich 5, może 10 sztuk. Całkowicie ręczna robota (standardowe wtyczki DB-9 były za szerokie dla małego Atari, więc rozkręcaliśmy je, zalewaliśmy żywicą, a za obudowę służyła folia termokurczliwa, opalana dmuchawą), a więc unikaty! :) Przypominam też, że AFTER i wszystkie związane z nim programy były i są freeware, więc nie ma mowy o nielegalnych posiadaczach. Sprzedawaliśmy tylko sam kabelek za 10 złotych, żeby ludzie nie musieli go samemu sobie robić. Cena sprzedaży wyższa niż cena podzespołów była formą kary dla leniwych ;)
Orneta 1996: w lewym rogu wiszą kabelki AFTER-a, stoi Kaz
PS: Czy możesz nam opisać najzabawniejszą historię związaną z serwisem?
KZ: Może zamiast o zabawnych historiach, napiszę o tym, co wydaje mi się najbardziej istotne w istnieniu stronki. Po pierwsze, staram się od dłuższego czasu, żeby na atarionline.pl panowała twórcza, wyłącznie dobra atmosfera. Krytykantów i krytyków mamy wszędzie dookoła w wystarczających ilościach, a jak wskazuje nam psychologia, pozytywne nastawienie i wsparcie daje dużo lepsze rezultaty. I to chyba działa! Udało mi się na dobre wciągnąć do współpracy wiele osób. Wiele pomysłów, idei i dziełek przewinęło się przez moją skrzynkę pocztową od osób, które przed wizytą na atarionline.pl nie udzielały się publicznie, albo nie dostrzegały potrzeby pochwalenia się swoimi dziełkami czy pomysłami. Znaczna część tych osób trafiła na łamy serwisu i okazało się, że postawienie ich w pełnym świetle skutkuje niesamowitym rozwojem i eksplozją twórczą. Jestem w stu procentach przekonany, że jest więcej takich osób, które mogą wnieść ogromnie dużo do świata Atari. W nich tkwi, na razie nie w pełni wykorzystany, potencjał dla naszych spraw. Nie znaczy to, że nie doceniam "starej gwardii" naszego środowiska. Wszyscy wiemy, że od lat mamy prawdziwych wymiataczy, osób wciąż czynnie działających na Atari, ludzi, których prace stoją od dawna na najwyższym poziomie i którzy swoimi umiejętnościami i doświadczeniem wiele mogą pomóc tym początkującym. I często pomagają. Mam nadzieję, że moja stronka w jakimś stopniu przyczynia się do tego.
PS: A pamiętasz jakąś największą wpadkę?
KZ: Nie przypominam sobie żadnej solidnej wpadki, raczej ciąg niepowodzeń, wynikających z okoliczności przyrody. Największą negatywną sprawą było późne wystartowanie serwisu, kilka lat wcześniej można było ugrać więcej – lepiej zintegrować środowisko. Drugie solidne niepowodzenie to rok 2005, w którym miałem sporadyczny dostęp do internetu i do Zygi, posiadającego hasła do serwera. No i to, że obecnie prawdziwe Atari (zarówno małe jak i duże) mam w Polsce, więc muszę pracować/bawić się tylko pod emulatorem. A nie ma to jak te zgrabne, szare pudełeczka i miękka, przyjemna w dotyku klawiatura oryginału... :) Szczególnie żal za moim STE, bo rysowanie na PC (a właściwie na emulatorze STE na PC!) grafiki dla małego Atari to nie to samo... :)
Z drobniejszych wpadek to te wieczne literówki, zagubione linki i inne współczesne chochliki... Tak się składa, że 99% nowinek przygotowuję późno w nocy, gdy wszyscy domownicy już śpią. A że często sam przy tym gonię resztkami sił, to i literówki się mnożą jak króliki, a czasem i zapomnę nadać właściwych praw do pliku, przez co nikt nie może go ściągnąć z serwera. Mam nadzieję, że mi to zostaje wybaczone... :)
PS: Czas już chyba zakończyć ten mini-wywiad-przesłuchanie ;) Czy spodziewałeś się, że będzie taki wywiad z Tobą w roli głównej na Twojej stronce?
KZ: Nie spodziewałem się, bo to ja tu jestem od wywiadów (no i ostatnio Karol), a sam ze sobą zazwyczaj nie rozmawiam ;). W sumie dziękuję Ci za ten pomysł, to miłe, że ktoś docenia starania, które podejmuję i chce wiedzieć więcej. Ale jestem przekonany, że więcej można się będzie dowiedzieć o mnie z następnych nowinek niż z wywiadu. Czego sobie i wszystkim życzę!
PS: W takim razie w imieniu internautów i swoim dziękuję za poświęcenie nam kilu cennych chwil, a jednocześnie życzę 100 lat dla tego szacownego serwisu. Na zakończenie jeszcze poproszę o zdradzenie nam najbliższych planów dotyczących strony, o ile jest to możliwe?
KZ: Szczegółowych planów nie ujawnię, bo sam ich nie znam. Lubię być zaskakiwany i często tak się dzieje. A to ktoś przyśle grę, której nie ma nikt w internecie, a to odezwie się jakaś sławna osoba, która właśnie trafiła na atarionline.pl i postanowiła podzielić się wzruszeniem, a to milczący przez lata programista nagle pisze, że właśnie pracuje nad grą X. Przyznam, że najprzyjemniejsze i najpiękniejsze dla mnie są chwile, gdy w programie pocztowym widzę emaile od kolegów Atarowców, a szczególnie te z załącznikami – to jak wizyta kogoś z rodziny, kto przychodzi do Ciebie z jakąś paczką – wiesz, że za chwilę poznasz niespodziankę, która jest w środku! Cieszy mnie także, gdy osoby niepolskojęzyczne piszą do mnie maile, dopytując się, co "tam jest napisane" albo prosząc o namiary do dobrego translatora naszego języka - oznacza to, że dostarczam treści, których nie ma gdzie indziej - a to się dla mnie liczy i chciałbym kontynuować ten trend w przyszłości.
Co do planów ogólnych – to one są niezmienne i mam nadzieję, że to widać. Chciałbym, żeby zawsze starczało mi czasu na dodawanie nowych materiałów, ale przyznam, że będzie to coraz trudniejsze. Jeżeli wszystko pójdzie dobrze, wkrótce zacznę studia podyplomowe, co będzie pochłaniać mi mnóstwo czasu. Dlatego tak ważne będzie w przyszłości, czy uda mi się zachęcić więcej osób do współpracy przy tworzeniu serwisu. Obecnie największą i REGULARNĄ pomoc otrzymuję od Karola Wiśniewskiego, dzięki któremu ukazuje się sporo materiałów i Arkadiusza Lubaszki, dzięki któremu wiele spraw zostaje ostatecznie rozwikłanych. Jest też wiele osób, które wspomagają materiałami, za co jestem im dozgonnie wdzięczny, ale brak jest osób, które chcą poświęcać czas na pisanie dłuższych artykułów. Może uda mi się to zmienić.
PS: Wywiad został spowodowany 3 rocznicą istnienia strony atarionline.pl. Nie jest wykluczone, że w zupełnie innych okolicznościach zostanie przeprowadzony zupełnie inny wywiad z tym samym Krzysztofem "Kazem" Ziembikiem. Z Atarowskim pozdrowieniem, Paweł "Sikor" Sikorski.
KZ: Dobra, dobra Sikor. Ty się już nie rozpędzaj, wywiad raz na sto lat wystarczy :)
To z okazji jubileuszu ja się (pierwszy raz) wypowiem. Sto lat Kaz & atarionline.pl :]
Naprawdę fajnie jest mieć świadomość, że w tych czasach jest jeszcze strona o Atari, na której co kilka dni, a czasem i codziennie, pojawiają się newsy. Przypominają mi się dawne czasy, gdy małe Atari było jedynym kompem w moim domu, a ja, dziesięcioletni szczyl, płodziłem zawzięcie programy w Basicu i zmagałem się z podstawami Assemblera. Ile ja dem bratu skasowałem, żeby swoje produkcje pomieścić ]:-> Ostatnio znalazłem sobie pretekst do wyjęcia Atari z szafy. Przypomniałem sobie, że od dawna chciałem napisać PeCetową wersję Axiloxa z sieciowym multiplayerem. Już nawet działa, ale 65XE do szafy nie wraca, czeka na małą naprawę z upgradem i może znów się za jakieś programowanie na nim wezmę.
Aaa, rozpisałem się nie na temat. Za sto lat chcę przeczytać kolejny wywiad z Tobą, żadnych wymówek :P
Tendencyjne streszczenie wywiadu (dla nielubiących czytać): - Czy możesz nam powiedzieć parę słów o sobie? - Właściwie to nie lubię o sobie opowiadać - Czy zdajesz sobie sprawę, że to już przeszło 3 lata? - Normalnie nie liczę upływu czasu - Skąd pomysł na taki portal? - To nigdy nie miał być portal - Czy możesz nam opisać najzabawniejszą historię? - zamiast o zabawnych historiach, napiszę o tym, co wydaje mi się najbardziej istotne - A pamiętasz jakąś największą wpadkę? - Nie przypominam sobie żadnej solidnej wpadki - Czy spodziewałeś się…? - Nie spodziewałem się - jeszcze poproszę o zdradzenie nam najbliższych planów… - planów nie ujawnię Ciężko się robi wywiady……… };>
A poważnie: gratuluję przetrwania w dżungli, "krytykantów" i zgromadzenia wokół siebie ludzi pozytywnych. Nie każdemu się to udaje, wielu pada.
Jurgi - he he, trafnie wypunktowane :) W kazdym razie wszystkim odwiedzajacym, czytajacym, komentujacym, krytykujacym dziekuje za poswiecony czas.
dEnter @2007-07-24 21:04:53
Pierwsze primo - Kaz, dzięki za wspaniałą stronę! Drugie primo - Twój serwis doprawdy ma klimat tamtych lat. Jest tutaj coś z Tajemnic Atari. W dodatku treść jest żywa, a nie są to tylko wspominki "jak onegdaj bywało". Trzecie primo - oby tak dalej!
Panie Krzysiu! Wszystkiego najlepszego z okazji 3-lecia serwisu! Powodzenia na studiach podyplomowych! Mam nadzieję, że znajdzie Pan dość sił i energii, żeby dalej prowadzić tak pięknie ATARI.ONLINE. Roman Kapturczak
Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! Jesteście bezkonkurencyjni! To tez trochę moje święto, bo na tę stronę zaglądam od samego początku. :) Znalazłem swój komentarz (napisany 3 maja 2004) w pierwszym newsie. :) Trzymam kciuki za to żeby atarionline.pl istniało zawsze. Kaz rządzi! Kaz na prezydenta! :D
Xargos @2007-07-26 14:54:49
Winszuję 3 rocznicy. Za każdym razem gdy tu zaglądam strona urzeka mnie tak samo jak Kaza wspomniany numer Komputera (tez go kojarzę i pewnie gdzieś mam). Ogólnie wywiadzik spoko chociaż chętnie dowiedziałbym się więcej szczegółów, np. ulubione gry z Atarynki i dlaczego itd. Powodzenia życzę.
Ja również przyłączam się do życzeń dla wybitnego człowieka jakim niewątpliwie jesteś Krzyś. Żałuję że mnie w głuchołazach nie będzie ( jak zwykle problem natury finansowej) ale mam nadzieję że przy następnej okazji będę mógł uścisnąć twoją prawicę osobiście.
Pozdrawiam bawcie się dobrze info ze zlotu napewno będę miał bo Gzynio w drodze powrotnej mnie odwiedzi .
Całość 2934 MB
0-9
